หลวงพระบาง…แซ่บหลายเด้อ
เมนูจากโรงแรม Three Nagas บนถนนสักกะลิน โรงแรมที่พิถีพิถันเรื่องอาหารมาก
พูดถึงคำว่าประเทศลาวหลายๆคนอาจจะคิดว่ามีอะไรกินที่นั่น อาหารเขาจะเป็นยังไง กินแต่ปลาร้าปลาแดกหรือเปล่า โดยเฉพาะเมืองยอดฮิตอย่างหลวงพระบางจุดมุ่งหมายหลักของนักท่องเที่ยวนอกเหนือจากโบราณสถาน ประเพณี ความน่ารักของผู้คนที่นั่นแล้ว ต้องบอกว่าที่หลวงพระบางก็มีอาหารที่อร่อยไม่แพ้ที่ใดในโลกหล้า
ข้าวจี่หรือ Baguettes ที่ร้าน กะต่าข้าวจี่หรือ Batonnes
อาหารของชาวหลวงพระบางแท้ๆนั้นรสไม่จัดอย่างที่คิด สำหรับคนที่ชอบรสทะลุทะลวงลำไส้แล้วอาหารหลวงพระบางถือว่า เบบี๋มากๆ ส่วนที่โดดเด่นไม่แพ้กันคือ อาหารแบบตะวันตกค่ะ เพราะค่าที่อยู่กับชาวฝรั่งเศสมานานทำให้พวกเขาซึมซับวัฒนธรรมอาหารมาด้วย เราจึงเห็นข้าวจี่หรือ Baguettes วางขายปะปนกับหมูปิ้งแจ่วบอง เนยแข็งวางขายกลาดเกลื่อนโดยเฉพาะยี่ห้อวัวยิ้ม ดังนั้นจึงขอชวนชิมร้านอาหารที่ไม่ควรพลาดหากได้ไปเยือนเมืองพระบางค่ะ
นกกระทายัดไส้ และเบอรรี่ซอส ที่เลเลฟอง จานคลาสสิคอาหารแนะนำนอกเหนือจาก สเต็กควาย
ร้านแรกคงหนีไม่พ้นร้านอาหาร L’Elephant หลังโรงเรียนปฐมศึกษา เป็นร้านอาหารฝรั่งเศสที่เปิดมานานหลายปีเป็นขวัญใจของคนพื้นที่และแขกผู้มาเยือน จัดเป็นร้านอาหารฝรั่งเศสกึ่ง Fine Dining ที่มีบรรยากาศอบอุ่น หากมีโอกาส ไม่ควรพลาด สเต็กเนื้อควาย แบบ Beurre Noir กลิ่นเนยผสมกลิ่นหอมๆของเนื้อ หากไม่บอกจะไม่รู้เลยว่ามาจากเนื้อชนิดไหน ย่างกำลังดี ฉ่ำน้ำชุ่มลิ้น เพราะมาจากเนื้อควายที่ต้องดูแลอย่างดี พ่อครัวชี้แจงว่าการทำเนื้อควายให้อร่อยไม่เหนียวนั้นต้องไม่ใช้เนื้อที่สดใหม่ ต้องทิ้งไว้ให้เนื้อคลายความเครียด จึงนำมาทำได้ ส่วนเมนูอร่อยอีกเมนูหนึ่งคือนกกระทายัดไส้ เปรี้ยวอมหวานด้วยเบอร์รี่ซอสที่ราดเข้ากับความเข้มข้นของของเนื้อเป็นอย่างดี ส่วนใครที่ไม่แคร์เรื่องน้ำหนักจัดซีซาร์สลัดไปเลยค่ะ ได้ชีสเต็มปากเต็มคำมากๆ โดยเฉพาะเมนูช่วงคริสต์มาส หากกินอร่อยจนหลงลืมรู้ตัวอีกทีจะพบว่าตัวเองเดินไม่ได้เสียแล้ว ร้านนี้ประสบความสำเร็จอย่างสูงเพราะมาตรฐานและความอร่อย จึงทำให้แตกเครือญาติเป็นร้านต่างๆที่ใครๆต่างชื่นชอบ เช่น ร้าน L’Elephant Vert ร้านขายอาหารเอาใจคนรักสุขภาพ เป็นอาหารแบบ Vegan สดใหม่ด้วยผักที่ปลูกเองสมุนไพรที่คัดสรรด้วยตัวเจ้าของร้านเอง พร้อมขนมอร่อยๆมากมาย สุดยอดของความอร่อยคือมาคารูนไส้ไอศกรีมไปกินที่ไหนมาที่ว่าอร่อยต้องยอมสยบจริงๆ สองร้านนี้อยู่ติดกันค่ะ หากเดินออกมาจากซอยหลังโรงเรียน
คร็อก เมอซิเออร์ อาหารเช้าหนักๆที่คาเฟ่วัดแสน
เดินมาทางด้านหน้าโรงเรียนมุ่งหน้าไปทางวัดแสน ตรงกันข้ามคือร้าน Café Wat Ban Sane ที่ขาย all day breakfast ขนมอบและแยมโฮมเมดที่นี่ขึ้นชื่อทุกอย่าง หรือจะลองอาหารเช้าแบบฝรั่งเศสก็อร่อยไม่แพ้กัน เมนูแนะนำ คือ Croissant เนยหอมๆ และแยม หรือ Croque Monsieur กินแล้วต้องวิ่งขึ้นลงพูสีสักสี่รอบถึงจะเผาผลาญหมดแต่อร่อยจนยอมค่ะ ขยับมาที่บริเวณก่อนถึงถนนคนเดินบนถนนสีสหว่างวง ร้านนี้ชื่อ Coconut Garden อยู่ฝั่งเดียวกับพิพิธภัณฑ์ ขายอาหารลาวแทบทุกชนิด ทำอาหารได้ดีไม่แพ้ร้านอาหารฝรั่งเศส อาหารแนะนำคือเอาะหลาม ไส้กรอกหลวงพระบาง ลาบควาย อั่วซี่ไค กินกับข้าวเหนียวร้อนๆ
ส้มไข่ปลาน้ำข้นมาก ไม่เผ็ด รสออกเปรี้ยวๆเค็มๆมันๆ กินกับข้าวเหนียวร้อนๆอร่อยเหาะทีเดียวค่ะ
จากร้านนี้ เดินผ่านพูสี ไปยังน้ำพุเลี้ยวซ้ายมุ่งหน้าไปตลาดดาลา ก่อนถึงตลาดจะมีร้านเล็กๆอยู่บนเนิน ร้านนี้ชื่อ Le Patio ขายอาหารชนเผ่าหน้าตาดีเหมือนรสชาติ ทั้งลูกชิ้นที่เสิร์ฟมาพร้อมกับใบฝรั่ง แจ่วหมากแลนผักลวกหวานๆ ทั้งหมดที่กล่าวมาเป็นในเครือเดียวกันที่มีความหลากหลายรสชาติ แต่มีความชัดเจน ลาวเป็นลาว ฝรั่งเป็นฝรั่ง ชาวพื้นที่สูงกินอย่างไรก็ได้รสชาติอย่างนั้นไม่มีการ Fusion Confusion ให้ผิดขนบ
ลูกชิ้นอาข่า เนื้อสับปรุงรสด้วยเกลือใส่สมุนไพร ปั้นก้อนแล้วเอามาต้มกินกับใบฝรั่ง หนึ่งในอาหารชนเผ่าแนะนำร้าน Patio
หากพูดถึง L’Elephant แล้วก็ต้องพูดถึง Blue Lagoon ร้านนี้อยู่ด้านข้างพิพิธภัณฑ์แห่งชาติ อาหารที่นี่พยายามดัดแปลงเอาเครื่องปรุงท้องถิ่นที่มีมาใช้ให้เกิดประโยชน์ แล้วเขาก็ทำได้ดีเสียด้วย เช่น Fish Rolls ที่ทำจากปลาหลวงพระบาง และเมนูชวนฝันของร้านนี้ที่ใครๆก็ต้องแวะไปลองนั่นคือ Pork Shoulder Red Wine Sauce ไหล่หมูหรือที่คนไทยเรียกกันว่าคอหมูนั่นแหละค่ะ อร่อยนุ่มอย่าบอกใคร อันที่จริงควรตั้งชื่อว่าขออีกจาน
ปลาแม่น้ำโขงคลุกเคล้าสมุนไพรม้วนพอดีคำ ที่ Blue Lagoon
บนถนนสีสะหว่างวงยังมีอีกร้านหนึ่งซึ่งแสนจะสร้างสรรค์ นั่นคือร้านพิซซ่าหลวงพระบาง ร้านนี้ครีเอทพิซซ่าผสมซอสแจ่วบองและไส้อั่วหลวงพระบางวางทับด้วยไก หรือสาหร่ายทอดกรอบ ฟังดูแล้วไม่ค่อยเข้าท่าแต่เชื่อไหมคะว่ามันเข้ากันจริงๆ เพราะแจ่วของหลวงพระบางไม่ได้เผ็ดมากและไม่ค่อยมีกลิ่นปลาร้ามากนัก เข้ากับไส้กรอกที่ไม่ค่อยมีเครื่องเทศฉุนๆ ดังนั้นเมื่อผสมกับเครื่องเทศแบบตะวันตกแล้วเจ้าไส้กรอกที่ว่าก็สามารถแปลงสัญชาติเป็นอิตาเลียนซอสเสจได้สบายๆ พิซซ่าจานนี้จึงถือเป็นความสำเร็จของการข้ามสายพันธุ์อาหารค่ะ
สาหร่ายกรอบๆกับซอสเผ็ดๆ บวกกับชีส มันอร่อยไม่น่าเชื่อเลยค่ะ
ส่วนคนที่อยู่หลวงพระบางหลายวันชักอยากเปลี่ยนบรรยากาศ อยากรู้ว่าอาหารอินเดียที่นี่จะมีขายหรือไม่ คำตอบคือมีค่ะ ร้านอาหารอินเดียที่ได้มาตรฐานฮาลาล น่าจะเป็นร้านฟาติมาพิกัดนั้นชักไม่แน่ใจแต่ลองถามได้ อยู่ไม่ไกลจากถนนพูว่าว อาหารหลายอย่างถูกปากมากค่ะ ทั้งข้าวหมกและแกงต่างๆลองดูไม่ผิดหวังแน่ๆ
ส่วนอาหารเวียดนามนั้นได้ข่าวว่ามีหลายร้านอยู่ค่ะ แต่มีเจ้ากรมอนามัยที่เป็นเจ้าถิ่นและเป็นผู้ชี้ทางความอร่อยห้ามไว้ เพราะไม่คุ้มกับการกลับมาแล้วปากบวมหรือปวดเมื่อยเพราะผงชูรส เลยอดทั้งไม่ได้ชิมและไม่รู้สถานที่ค่ะ
ร้านไวน์ปักหลักที่ยังคงดูแลโดยคุณโรมผู้จัดการอารมณ์ดีเหมือนเดิม
สำหรับคอไวน์ ที่เคยนั่งละเลียดไวน์ที่ร้านปักหลักบนถนนสีสะหว่างวง ตอนนี้ร้านเขาย้ายแล้วค่ะ ไปอยู่ใกล้ๆกับร้าน L’Elephant เลยเห็นชั้นล่างของปักหลักเกสท์เฮ้าส์ เมาจัดกลับไม่ได้ก็นอนที่เกสท์เฮ้าส์นั่นแหละค่ะ
หลายคนคงสงสัยว่าอาหารฝรั่งต่างๆที่ทำในร้านอาหารนั้นมาจากที่ไหน ที่นี่เขามี Community Enterprise ที่ชื่อ Living Farm ค่ะ เป็นแหล่งกระจายของสดแบบออร์แกนิคส์ ส่งให้ร้านอาหารและโรงแรม ทุกวัน มีผักเมืองหนาวเกือบทุกประเภทอุดมสมบูรณ์ดีทีเดียว เมื่อเหลือจากการขายให้กับโรงแรมผักเหล่านี้ก็ถูกกระจายไปให้กับชาวบ้านได้กินได้ใช้ประโยชน์ ไม่มีการทิ้งให้เสียของ รายได้ที่ได้มาก็หมุนเวียนหาพันธุ์ผักเพิ่มและ เป็นเงินเดือนให้กับชาวหลวงพระบาง และหากเหลือก็นำไปใช้ทางด้านสาธารณะประโยชน์อื่นๆค่ะ ฟาร์มนี้ก่อตั้งโดยชาวต่างชาติที่มาอาศัยและหลงรักหลวงพระบางในขณะเดียวกันก็อยากให้ใครๆที่มาเยือนได้อาหารที่ดีมีคุณภาพ พร้อมๆกับคุณภาพชีวิตของชาวสวนหลวงพระบางที่ควรจะดีขึ้นเรื่อยๆ…
ดังนั้นหากใครได้ไปเยือนหลวงพระบาง อย่ามัวแต่เที่ยวตลาดหรือกินแต่เฝอนะคะ เพราะรสชาติแห่งความหลากหลายของหลวงพระบางยังรอคุณอยู่ทุกหัวถนน ที่กล่าวมาเป็นแค่น้ำจิ้มเท่านั้นเอง…
ท้ายนี้ขอให้ทุกคนเจริญอาหารค่ะ
