จำความได้ว่าเวลาพ่อใช้ให้ไปจ่ายตลาด เราไม่ชอบมาเดินตลาดสมเพชร ไม่ใช่แค่จอดรถยาก แต่มันจะมีแต่ผักสวยๆ เก๋ๆ พวกแอ๊ปเปิล ลูกท้อ ของนำเข้าราคาแพง บ้านเรากินแต่ของป่าของดอยไม่มีกำลังซื้อ จึงเรียกตลาดนี้ว่ากาดคุณนาย (ในขณะที่กาดต้นพยอมกลายเป็นกาดอาจารย์555) พอเริ่มเข้าวัยทำงาน ตลาดสมเพชรกลายเป็นตลาดสำหรับนักท่องเที่ยว แม่ค้าทุกคนพูดภาษาอังกฤษได้ กลุ่มโรงเรียนสอนทำอาหารต่างพากันพากลุ่มนักเรียนชาวต่างชาติมาเดินตลาดเพื่อเรียนรู้เรื่องผักและสมุนไพร นักเรียนฝรั่งบางคนพลัดหลงกับครูเพราะจำหน้าครูไม่ได้ก็มี มันหลายกลุ่มเกิน ตอนนั้นมีแต่นักเรียนฝรั่งที่เรียนทำอาหารเต็มตลาดไปหมด
ชุมชนล่ามช้างเป็นชุมชนของกลุ่มBack Packer ที่มาเที่ยวเชียงใหม่บางคนคิดว่าจะอยู่อาทิตย์เดียวแต่ลากยาวมาเป็นเดือน บางคนติดใจกะจะอยู่ชั่วคราวก็ย้ายมาอยู่จริงเสียเลย ในชุมชนนี้จึงมีความอินเตอร์ มีบาร์เก๋ๆ มีร้านพิซซ่าเตาถ่าน ร้านอาหารวีแกนมังสวิรัติมากมาย มีร้านอาหารสวยๆ มีร้านโฮมเมด ให้เราเดินเที่ยวเล่น เข้าร้านโน้นออกร้านนี้ได้ อยากกินอาหารเมืองก็มีขาย อยากนั่งละเลียดไวน์ก็มีให้ครบ ตื่นเช้าแฮงค์ๆ ก็มีขนมปังดีๆ กาแฟอร่อยๆ ให้กิน เมื่อก่อนมีร้านอาหารอินเดียเยอะมาก น่าประหลาดใจว่าร้านอาหารอินเดียลดประชากรลงอยู่มาก เพราะบางร้านอร่อยจริงๆ กลับไปไม่เจอแล้ว
เที่ยวอดีตบ้านคนเลี้ยงช้าง
ภาพจาก https://www.facebook.com/KadMuaChiangMai
หากย้อนเวลากลับไปในอดีต ย่านสมเพชรนี้เรียกว่าชุมชนล่ามช้าง เป็นชุมชนเก่าแก่ที่อยู่คู่เมืองเชียงใหม่ตั้งแต่ครั้งสร้างเมือง คือปี 1839 ที่ตรงนี้เป็นที่เลี้ยงช้างของพญามังรายก็เลยเรียกว่า บ้่านล่ามช้าง มีวัดล่ามช้างเป็นศูนย์กลาง ส่วนตลาดสมเพชรที่เรียกกันจนติดปากนั้น อันที่จริงคือตลาดสองตลาดที่อยู่ถัดกันเพียงถนนคั่น (ถนนมูลเมือง) ตลาดที่เป็นตึกแถวสามชั้น ฝั่งที่ในเวลานี้กลายเป็นเกสท์เฮ้าส์ โฮสเทล และอาคารพาณิชย์ คือ ตลาดชำนินรการ หรือตลาดสมเพชรเดิม ตอนที่ตลาดชำนินรการรุ่งเรืองนั้นก็มีพ่อค้าแม่ค้ามาขายของมากแล้วก็ลามไปฝั่งตรงข้ามซึ่งเป็นที่จอดรถและที่วางกองดินกองทรายของพ่อเลี้ยงอุ่นเรือน ยุตบุตร ปี พ.ศ. 2500 พ่อเลี้ยงอุ่นเรือนเห็นคนค้าขายคึกคักดีเลยเปิดโรงรถของบ้านตัวเองให้เป็นตลาดเสียเลย ย่านสมเพชรหลังจากนั้นกลายเป็นย่านธุรกิจท่องเที่ยว ชาวบ้านที่อาศัยอยู่บางคนก็ย้ายออก บ้านเคนกลายเป็นเกสท์เฮ้าส์เสียส่วนใหญ่ ตลาดสมเพชรเดิมไม่ใช่ตลาดแล้วแต่เป็นอาคารพาณิชย์แทน ฝั่งที่เป็นโครงสร้างอาคารไม้นั้นคือ ตลาดมิ่งเมือง ขายของสดเป็นส่วนใหญ่
ข้อมูลจาก: หนังสือการพัฒนาศักยภาพชุมชนวัฒนธรรมสร้างสรรค์ ตลาดสร้างสุข ชุมชนสร้างสรรค์
กาดมิ่งเมืองถ่ายจากชั้นดาดฟ้าของ Thunder Bird Hostel
ขนมจีนป้าไร
กาดมิ่งก็เมืองเหมือนตลาดอื่นๆ ในยุคปัจจุบันที่พ่อค้าแม่ค้าค่อนข้างบางตา แต่ภายในตลาดยังมีของดีอยู่นั่นคือ ร้านขนมจีนนน้ำเงี้ยวป้าไรร้านเก่าแก่ของเชียงใหม่ ป้าไรเคยเปิดร้านอยู่แถวๆ ซอยหลังร้านกาแฟ แล้วย้ายมาอยู่ในตลาดมิ่งเมืองหลายปีแล้ว ขายน้ำเงี้ยยว ข้าวเงี้ยว ขนมจีนน้ำยา แกงเขียวหวาน ด้วยความที่เปิดมานานและรสชาติถูกปากคนเชียงใหม่ ร้านป้าไรจึงมีแฟนคลับมากมาย เพราะป้ายังใช้เตาถ่านทำแกง และอุ่นแกงให้ร้อนเสมอในเวลาขาย ป้าขายวันอาทิตย์ที่ถนนคนเดินในวัดหมื่นล้านเริ่มขายช่วงบ่ายแก่ๆ ร้านป้่าไรที่กาดมิ่งเมืองเปิด 9.00-15.00 น. ปิดทุกวันจันทร์
Nok Bar & Thunder Bird Hostel
ออกจากตลาดมุ่งหน้ามาทางถนนมูลเมืองซอย6 ฝั่งตรงข้ามร้านที่ขายแอ็บต่างๆ (ภาษากลางคืองบ) ก็จะเจอ Hostel ที่สวยเก๋ มีทางเข้าเล็กๆ แต่เมื่อเดินขึ้นไปจะพบกับพื้นที่กว้างใหญ่ ที่ฉันชอบมากเพราะดูมีความฉลาดทางสถาปัตยกรรม มีส่วนที่เพดานต่ำ ส่วนที่เปิดโล่งโปร่งสบาย Thunder Bird Hostel เป็นโรงแรมที่ Reception อยู่ติดกับบาร์เก๋ๆ บาร์เทนเดอร์ที่นี่เทพมากจริงๆ ผสมเครื่องดื่มดี อร่อยมาก เราสามารถบอกโจทย์ได้ให้ Mixologist เขาผสมเหล้าให้ได้ เพราะวันที่ไปนี่ไม่กินเหล้าที่มีสีขาว จึงให้เขาผสมให้ อร่อยมาก แรง แต่ไม่ดีดมาก กลางวันก็มีบาริสต้าประจำ กาแฟและขนมก็ดีมากเช่นกัน
ด้วยความที่ฉันนัดพบกับเพื่อน ตั้งใจว่าจะกินไม่กี่แก้วแต่บังเอิญเลยเถิด เลยถือโอกาสนอนที่โรงแรมเสียเลย เป็นโฮสเทลที่สะอาดมาก ห้องน้ำสะอาด แชมพูสบู่หอมมาก มีทีวี ความสะดวกสบายครบครัน เพียงแต่ไม่มีห้องน้ำในตัวเท่านั้น ราคาเริ่มต้น ไม่ถึง 1,000 บาท ราคาเปลี่ยนแปลงตลอด เช็คได้ที่เพจค่ะ https://www.facebook.com/thunderbirdhostel/
Da’s Home Bakery
เดินออกจาก Thunder Bird Hostel เดินเข้าซอยไปอีกหน่อย ฝั่งตรงกันข้ามประมาณ 150 เมตร ตามกลิ่นขนมปังไป ฉันอยู่เชียงใหม่มานาน ไม่รู้ว่ามีร้านเบเกอรี่ร้านนี้ด้วย เดินเข้าไปจะรู้สึกเหมือนเกษมสโตร์หน่อยๆ ทุกอย่างของร้านนี้โฮมเมด แม้แต่ครัวซองต์ก็นวดมือด้วยตัวเอง พี่ดาเจ้าของร้านขยันมาก ทำขนมส่งเกสท์เฮ้าส์ใกล้เคียงด้วย สินค้ามีทั้ง ขนมปัง คุกกี้ ครัวซองต์ โยเกิร์ด ช็อกโกบอล ครัวซองต์ของพี่เขาหนักแน่น กินแล้วจุกแน่นอน กลิ่นดีมากๆ ควรลองค่ะ นี่สอยมาสี่ชิ้น พร้อมครัวซองต์ช็อกโกแลตอีกสองชิ้น คุกกี้ คือซื้อเหมือนผีสิง ร้านเปิด 6.30 – 20.00 น.
Ginger & The House
ร้านอาหารที่อยู่คู่เมืองเชียงใหม่มานานสิบกว่าปีแล้ว Ginger และ The House บบนถนนมูลเมืองก่อนถึงแจ่งศรีภูมิ ยังคงทำหน้าที่ต้อนรับนักท่องเที่ยวได้ดีอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ฉันชอบไปเวลาบ่ายแก่ๆ กินกาแฟ จิบชา เดินเล่นดูของในช็อปเค้านิดหน่อย แล้วกินอาหารกับจิบค็อกเทลที่เดอะเฮ้าส์ต่อ ร้านนั่งสบาย เพลงดี คือถ้าเราเดินเล่นมาแล้วอยากนั่งในพื้นที่สบายๆ ที่นี่คือดีมาก เลื้อยต่อถึงเย็นได้เลย ชอบพวก Cultery และจานชามของเขาคือสีเจ็บมาก นี่คิดว่าจะซื้อมาไว้ถ่ายรูปสักชุด ไปปถึงกินอาหารลืมทุกที สำหรับใครที่สงสับเรื่องความปลอดภัยเขาใช้วัตถุดิบ Food Grade ในการทำเมลามีนค่ะ แข็งแรงทนทาน เหมาะกับบ้านคนซุ่มซ่ามมาก
Nes Cafe
ใกล้ๆ กับ Ginger อีกร้านที่มีชาวต่างชาติมานั่งกันเยอะ แบบว่าจิบกาแฟเอสเปรสโซ่แก้วนึงแล้วก็จาก กลับมาบ่ายๆ ต่ออีกแก้วหนึ่งทำนองนี้ เป็นร้านเล็กๆ ขนาดประมาณ ห้าโต๊ะ ตรงผนังตึกด้านนอกมีลายกราฟิติที่ใครๆ ก็ชอบมานั่งถ่ายรูปกัน ใครชอบถ่ายรูปก็ไปลองแชะกันค่ะ สังกาแฟช่วงรอก็เดินเข้าไปในซอยนิดหน่อย ซอยนี้มีกราฟิติอยู่สองสามตึก สวยดี เดินออกมาขนาดข้างกองขยะที่ปากซอยยังน่าสนใจ 5555 มีป้ายรณรงค์ช่วงเสือดำ และกราฟิติเล็กๆ
ก๋วยเตี๋ยวรสเยี่ยม
ในบรรดาก๋วยเตี๋ยวเนื้อแบรนด์เครือญาติที่กระจายอยู่ทั่วเชียงใหม่ ก๋วยเตี๋ยวรสเยี่ยมที่ปากซอยมูลเมืองซอย 9 นี่เป็นร้านที่โปรดที่สุด เพราะสะอาด มากี่ปีๆ ก็เหมือนเดิม พริกป่นดำ ถั่ว เนื้อ คือ มันมาตรฐานเดิมหมด ถ้าเทียบกับร้านแบรนด์เดียวกันในที่อื่นๆ เมื่อก่อนมากินร้านนี้แล้วก็คิดว่าราคาสูง แต่จริงๆ พอขยับมาปัจจุบันนี้ ในเวลาที่ทุกอย่างขึ้นราคา เราเลยรู้สึกว่ามันไม่แพงถ้าเทียบกับของที่ได้ ที่สำคัญเขาเปิดทั้งวัน ปิดตอน 17.00 น. คือ มากินได้ทั้งวัน ช่วง Dead Air แบบบ่ายสองบ่ายสามที่ร้านอื่นปิดกันหมดที่นี่จึงเป็นที่ฝากท้อง ยังไงก็เปิด กินแล้วมาตรฐานเดิมทุกครั้ง
การเที่ยวที่ไหนๆ ถ้าเราใช้วิธีการเดินไปเรื่อยๆ ปล่อยให้เป็นตามธรรมชาติ ไม่เร่งรัดมันมาก ก็จะทำให้เราใช้เวลาเที่ยวได้ นี่แค่วันเดียวออกจากบ้าน เดินเล่น กิน นอน ไม่ต้องทำอะไรมาก ก็รู้สึกดีแล้ว เมื่อก่อนคิดว่าเราอยู่เชียงใหม่ ไม่เห็นต้องไปนอนที่อื่น ทำไมต้องนอนโรงแรม กลับบ้านสิ แต่พอลองนอกลู่นอกทาง ค้างอ้างแรมที่อื่นบ้าง ใช้เวลากับอย่างอื่นบ้างนอกจากกับน้องไอแมค และเน็ทฟลิก เราก็พบว่า เรามีช่วงเวลาที่มีคุณภาพได้ง่ายๆ เหมือนกัน
