เที่ยวเมืองแกลง

เอาชูชกดอยไปลอยทะเล

 

แจงลอนขนมจีนในตลาดประแสร์

            “ไปแกลงไหม” คําถามลอยลมมาในขณะที่กําลังง่วนกับข้าวนึ่งน้ําพริกหนุ่มและไข่ต้ม กูเกิ้ลในสมองสั่งการค้นหาคําว่าแกลง พบแต่คําว่า นิราศเมืองแกลง บทประพันธ์ของสุนทรภู่ ความรู้เกี่ยวกับเมืองนี้น้อยนิดเท่าหางอึ่ง ในขณะที่กําลังจะละความสนใจ แต่ประโยคต่อมาก็ทําให้ตัดสินใจแพคกระเป๋าทันทีเมื่อท่านพี่คนเดิมบอกว่า “ที่นั่นปูสดมากอาหารอร่อยทุกอย่าง” ไม่ถามว่าเดินทางอย่างไร ไปกี่วันคําว่าปูสดมากทําให้ทุกอย่างพร่าเลือนเหมือนโดนสะกดจิต

ปูเนื้อสดหวาน ที่วาสนาฟิชชิ่งพาร์ค 

                ด้วยแรงขับของความอยากและปากท้อง ทําให้ฉันมาเดินต๊อกๆอยู่ในเมืองแกลง เมืองเล็กๆ กับพี่สาวและชายหนุ่มเพื่อนใหม่ที่มีเนื้องอกในมือเป็นกระป๋องเบียร์ลีโอกับสีผิวที่ SPF 100,000 ก็อาจจะไม่สร้างความเปลี่ยนแปลงใดๆให้เธอได้ เมืองแกลงหรือชื่อเล่นแสนเก๋อีกอย่างหนึ่งคือสามย่าน เป็นอําเภอหนึ่งของจังหวัดระยอง เนื่องจากเมืองนี้ แต่เดิมเป็นหัวเมืองสําคัญของทะเลฝั่งตะวันออก บ้านช่องห้องหอในเมืองแกลง จึงมีร่องรอยแห่งความเจริญในยุคสมัยของคหบดี ที่ร่ํารวยจากการค้าขาย ห้องแถวไม้เก่าเหล่านี้ยังคงได้รับการรักษาเป็นอย่างดีจนทําให้เมืองแกลงคว้ารางวัลอนุรักษ์ศิลปสถาปัตยกรรมดีเด่น ปี 2555 จากสมาคมสถาปนิกสยาม เมืองนี้จึงเป็นเมืองเก่าที่สวย มีเสน่ห์

ผัดไทยเส้นจันทน์หน้าที่ว่าการเมืองแกลงหรือผัดไทยหน้าตลาด  ใช้ถ่านเป็นเชื้อเพลิง จึงทำให้เส้นหอม นุ่มเหนียวอร่อยไม่เหมือนใคร ร้านนี้เปิดมายาวนานกว่าสามสิบปี

                  ด้วยความที่เมืองนี้ยังสดใหม่ในเรื่องการท่องเที่ยว จึงทําให้ไม่มีที่พักภายในเมือง หากจะไปพักต้องระเห็จไปโรงแรมแถวๆ แหลมแม่พิมพ์ หรือไม่ก็ต้องไปนอนโฮมสเตย์ที่ปากน้ําประแส ตัวเลือกนี้น่าสนใจมากค่ะเพราะประแสร์ก็สวยไม่แพ้แกลง แต่ด้วยความที่เรามี “เพื่อนโฮมสเตย์” พูดง่ายๆ คือเกาะเพื่อนอยู่ฟรี เป็นการประหยัดเพื่อเปิดโอกาสให้เราถลุงเงินกับอาหารได้อย่างเต็มที่

ผัดไทยปู ที่ร้านผัดไทยหน้าอำเภอ

               คณะกินทนของเราเริ่มเดินจากสะพานร้อยปี ไปเที่ยวตลาด เริ่มจากผัดไทยหน้าตลาด อยู่ตรงทางแยกก่อนเข้าตลาดเทศบาลพอดี คุณป้าเจ้าของร้านเธอยืนผัดไทยที่แยกนี้มาสามสิบกว่าปีแล้ว ความพิเศษของผัดไทยที่นี่คือ เป็นผัดไทยปูเส้นจันทน์ เหนียวนุ่ม ที่สําคัญไม่ได้ใช้แก๊ส แต่ใช้ฟืนหั่นเป็นท่อนสี่เหลี่ยมอย่างมีระเบียบ เสน่ห์ของร้านค้าที่นี่อย่างหนึ่งคือ แม้ว่าจะเป็นตึกเก่า ที่ดูคล้ายว่าจะมีฝุ่นแต่ไม่เลย โต๊ะเก้าอี้สะอาดสะอ้าน คนบ้านนี้เมืองนี้เขามีระเบียบถนนเรียบเรี่ยม ดูจากฟืนคุณป้าขายผัดไทย และการเรียงกุ้งของแกได้ แกเนี้ยบจริงๆ จากผัดไทย เราผละไปหาของกินในตลาด  

ผัดไทยผักกระชับที่บ้านทางเกวียน

                 ที่นี่ก็เหมือนเมืองติดทะเลทั่วไป ที่มีผักพื้นถิ่นให้กินค่อนข้างน้อย ท่านพี่เจ้าของบ้านบอกเราว่ามีผักท้องถิ่นที่รู้อย่างเดียวหน้าตาคล้ายๆกับต้นทานตะวันอ่อน

ที่คนเชียงใหม่ชอบเอามาใส่หมูกระทะ ผักนี้มีนามว่า “ผักกระชับ” ดังนั้นเมื่อออกจากตลาดเดินย่อยได้ที่เราจึงไปตามหาร้านที่ขายผักกระชับ นั่งรถออกนอกเมืองไปหน่อยอยู่ที่บ้านทางเกวียน เจ้านี้ขึ้นชื่อเรื่องผัดไทยเส้นจันทน์ที่เหนียวนุ่ม แต่เจอผัดไทยมาสองที่ต่อให้อร่อยขนาดไหน คณะกินทนก็เกิดอาการคางยานได้เหมือนกัน โดยเฉพาะหนุ่มหล่อสังกัดพระราหูถึงกับประกาศกร้าวว่า “ฉันจะไม่กินอะไรอีกแล้ว”

ผักกระชับ ผัดออกมาแล้วกรอบอร่อย รสชาติใกล้เคียงกับยอดอ่อนทานตะวัน แต่เหมือนจะมีรสเผ็ดนิดๆ ฝาดน้อยกว่า

                     เราจึงสั่งผัดผักกระชับน้ํามันหอย กับกาแฟสดกะทิมากิน โอ้ว….มันยอดมากจริงๆ ค่ะ ผักอวบน้ํากรอบๆ ผัดไฟแรงกําลังสลด หอมกลิ่นกระทะ จิบกาแฟหอมมันกลิ่นกะทิ สมุนพระราหูจึงกระชับช้อนกลืนน้ําลายตัวเองเผลอจ้วงผักกระชับอย่างไม่ยั้ง

พี่ฮวงซีเนี้ย หรือ แอดมินโอ๋ ใน go2askanne ง่วนถ่ายรูป ฉันกับสมุนพระราหูยังคงแทะปูต่อไป

                 ความรู้สึกเหมือนพระเจ้าลงโทษเมื่อพี่เจ้าของบ้านพาเราไปกินอาหารทะเล เพราะสงสารเห็นว่าวนเวียนกับก๋วยเตี๋ยวมานาน ควรถึงทะเลเสียที เราจึงออกจากแกลง

ไปเฉียดน้ําทะเลที่หาดแม่รําพึง นั่งที่ร้านประยูรโอเค ณ เวลานั้นคณะทัวร์ของเรา อยู่ในสถานการณ์ที่พุงหลามกันหมดแล้ว แต่ก็ยังสู้ ทั้งปูทั้งหอยกะกินให้สะท้านอ่าวไทยกันไปข้างหนึ่ง ในขณะกินอยู่ เราก็คุยกันว่าพรุ่งนี้เราจะไปกินบะหมี่เกี๊ยวแบบทะเลกันที่ไหนอีก เพื่อนใหม่กําลังจิบเบียร์ทําช้อนหล่นเคร้งคร้างตบอกผางว่า พวกนางเป็นชูชกกันหรืออย่างไร…

บ้าบิ่นในตลาดนก ด้านหลัง หอมมันอุ่นร้อน คนมุงเยอะมาก 

             ตื่นเช้าอีกวันโชคไม่ดีฝนตก พวกเราจึงอดเดินตลาดเช้าเพราะกลัวกล้องจะพังเลยเบนเข็มมาตลาดนกแทน ตลาดนกเป็นตลาดที่แฟนตาซีคัลเลอร์ป๊อบมาก แถบตึกแถวยาวฉาบด้วยสีลูกกวาด ทั้งสองฝั่ง มีนกนางแอ่นบินว่อนไปมา เขาเจาะรูให้นกนางแอ่นเข้าไปทํารังอยู่ในตึกกันเป็นจริงเป็นจังจึงได้ชื่อว่าตลาดนก ด้านในเรียงรายไปด้วย อาหาร อาหาร และอาหาร เป็นตลาดที่เดินสนุกทีเดียว แต่เราก็เลือกวอร์มด้วย ไข่ลวก กาแฟ และขนมบ้าบิ่นท้ายตลาด  

ตลาดนกสีสันสนุกมาก

         ที่ตลาดนก คณะกินทนพยายามกินด้วยมือซ้ายด้วยความหวังเดียว ว่าเราจะกินได้น้อยลงและช้าลง เพราะเรายังมีคิวไปต่อร้านเด็ด อยู่ที่ถนนเทศบาล 1 เราจะไปกินกระเพราเกี๊ยวปลาที่ร้านเจ๊ออยกัน ที่ร้านเจ๊ออยมีที่นั่งอยู่ไม่มาก น้ําซุปของแกใสแหนว หอมกลิ่นทะเล เกี๊ยวปลาทําสดๆ ห่อด้วยมือดังนั้นจึงมีขนาดไม่เท่ากัน ร่ําลือกันว่า ผัดกระเพรา ข้าวผัดปลาเค็ม ข้าวคลุกกะปิ และบะหมี่เกี๊ยวปลาของที่นี่เป็นอาหารรสวิเศษ เพื่อนใหม่วันที่สองซดเบียร์มองสาวๆ กินอย่างไม่เชื่อสายตา ในขณะที่มือตัวเองก็จ้วงอาหารเข้าปาก อาหารที่นี่รสวิเศษอย่างว่า ไม่ใช่แค่รสดี กลิ่นยังหอมหวนอีกด้วย

เกี๊ยวปลาเจ๊ออย

             จากนั้นตบด้วยของหวานคือทองม้วนอ่อนหอมมะพร้าวไม่หวานมากค่ะ เราออกจากแกลงด้วยพุงหนาหนักราวกระสอบข้าวแล้วนั่งรถต่อไปประแสร์  เมืองเล็กๆริมทะเลที่แสนจะมีเสน่ห์ เอาเป็นว่าดูวีดีโอทีี่ฉันทำไว้แล้วจะเข้าใจ มันม่วนดีแท้

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=aVmACyrUyeU&w=560&h=315]

ปล. เที่ยวเมืองสุนทรภู่ลืมกวีเอกของโลก เพราะมัวแต่ตามหากระทะตะหลิว…ชูชกหนอ….ชูชก

หมายเหตุ บทความนี้เคยตีพิมพ์ ในนิตยสาร Fine Dae