เส้นทางแห่งความอร่อย
สาวจีนยิ้มยากคนนี้ยิ้มสวยอยู่หน้ากองอาหาร…ใครว่าคนจีนยิ้มไม่เป็น
โหฟ่างกลางคืน
กินอาหารมากมายอิ่มสุดขั้ว ต้องไปเดินย่อย สะโหลสะเหลมาเจอถนนอาหารแห่งนี้ พระเจ้าช่วยกล้วยทอด มันคือถนนอาหารราคาถูก แต่เก้าอี้วุ่นวายยิ่งกว่าก้าอี้ดนตรี เรียกได้ว่าต้องฉกชิงที่นั่งแบบด่าพ่อล่อแม่กันเลย แม่เจ้าแค่อากาศหายใจยังไม่พอ แต่คนเหล่านี้อยู่ได้ด้วยกลิ่นของอาหารหอมหวนจริงๆ ทั้งสองข้างเป็นตู้กระจกมีที่ว่างตรงกลางสำหรับวางโต๊ะประมาณสองเมตรรวมทางเดิน ไม่เล่าด้วยคำขอบอกด้วยภาพแล้วกันค่ะ มีไก่ขอทาน มีทุกสิ่งที่เป็น Signature ของเมือง ในพื้นที่โคตรเล็กแห่งนี้ มาดูรูปส่วนหนึ่งของอาหารที่นี่ดีกว่า ยอมรับว่าถ่ายไม่ได้ทั้งหมด เอาแบบน้ำจิ้มนะคะ…. ของจริงต้องลองเอง ฉันคนนึงไม่นั่ง ซื้อกลับเท่านั้น ฟิ้ว….
ปลาหมึกในน้ำซอส
มหกรรมเก้าอี้ดนตรี
หม่าล่าเฟิ่น
เต้าหู้ขาวเตรียมทำอาหาร พอคนมาสั่งเขาก็ใส่โน่นนี่นั้น เร็วยิ่งกว่าเม็ททริกซ์ บอกไม่ได้ว่ามีอะไรบ้าง
เพื่อน district 9 เจ้าปูเสียบไม้นี่เห็นกินกันทุกคนป๊อบฮิตยิ่งกว่า Magnum
แกงหอยหน้าตาฟรุ้งฟริ้งอย่าคิดว่าจะกินยากเขาจัดไม้จิ้มฟันไว้แล้ว
ไก่ขอทาน เอามาอบใส่โอ่งถ้าอดทนหน่อยเดินไปจนสุดถนนจะเจอร้านนี้คนซื้อมากสุด เขาเอาอบในโอ่งแบบนี้ บางร้านเอาออกมาขายไม่ได้โชว์โอ่งแบบนี้แต่ย่างอุ้นบนเตาไฟฟ้าแทน
อยากกินอย่างละนิดละหน่อยจนแม่ค้าเกือบตบ แต่เขาก็ให้อภัยถ่ายมาจนได้
ไก่ใบชา…เขาว่างั้นนะ
เข้าแถวรายงานตัว…ก้าบๆๆๆ
สรุปว่าในบรรดาถนนคนเดินทุกสาย ที่นี่ดูมีคนชุก แย่งกันกินมากสุด ไม่รู้ว่าอร่อยหรือถูก หรือทั้งสองอย่าง อาหารหน้าตาจริงเกินกว่าที่จะหลอกว่าเป็นอาหารรสชาติปลอมๆ เหมือนพวกอาหารย้อมแมวในตลาด ถ้าทั้งหมดนี่เป็นอาหารที่มีรสชาติจริง อร่อยจริง ประชากรชาวหางโจว คุณโขคดีมากๆ บอกเลย
จากถนนสายนี้ถ้าคุณยังไม่อิ่ม หรือคุณบ้ากินเป็นชีวิตจิตใจเหมือนฉันให้เดิน หรือนั่งรถรางไปที่ Zhongshan ถ้าคุณกล้าพอที่จะชิมทุกร้านและทำสิ่งนี้ในคืนเดียว ฉันกราบเลย…โอเคนะ มาดูกันว่าถนนสายนี้เขามีอะไรกันบ้าง
ร้านอาหารบนถนนสายนี้ขายกันข้างถนน มีเก้าอี้เรียงรายอยู่บนฟุตบาธ เพราะไม่มีรถวิ่ง แต่เป็นถนนคนเดิน ของขายก็มีตั้งแต่ของเบ็ดเตล็ด ตอนต้้นถนน จากนั้นไปก็กลายเป็นอาหารทั้งหมด เหมือนกับว่าใครๆก็ทำอาหารได้อร่อยในเมืองนี้ ไฮไลต์ ได้แก่ไก่ขอทาน หมูทุบ และ อาหารทะเล พวกกุ้งตัวแดงๆ พร้อมแล้ว หาผ้ามาเช็ดน้ำลายไว้ดีๆ แล้วเดินไปด้วยกัน
ถนนด้านหนึ่งเป็นร้านอาหารเพราะมีพื้นที่ฟุทบาธกว้างกว่า คนเดินกันขวักไขว่ ในช่วงไฮซีซั่นคนคงจะเยอะกว่านี้
ร้านอาหารอาหรับแห่งเดียวบนถนนสายนี้ ขายนาน และพวกทันดูรี
ไม่แน่ใจว่าคืออะไร สื่อสารกันไม่ค่อยเข้าใจพูดภาษาจีนไปเขาตอบรัวกลับมาเป็นปืนกลทีเดียว ได้แต่พยักหน้าเดินจากมาเงียบๆ
ไ่ก่ขอทานในตำนาน ใครอยากรู้เรื่องนี้ให้เข้าไปอ่านเรื่องจากพี่ฮวงซีเนี้ย เรื่องไก่ขอทาน
เฮียคนขาย คอนเฟิร์มว่าอร่อย จริงๆแล้วที่ฉันรู้ว่าเจ้านี้อร่อยเพราะคนจีนจากกวางโจวที่กำลังโซ้ยอยู่ด้านหลังเขาชวนให้ชิมเห็นอร่อยดีเลยจัดไป
ปูชุบแป้งทอด
กุ้งทอดในน้ำมันพริก ส่วนตัวคิดว่าเนื้อมันน้อยไปหน่อย แต่ก็อร่อยดีค่ะ
ชื่อว่าแป้งแอบถ่ายไม่รู้ว่าชื่ออะไรค่ะ
