เล่นแร่แปรธาตุศาสตร์ของอาหารแห่งอนาคต
น้องเกริกพาชิม สตรอเบอร์รี่ไร้สารพิษของสวน Kirk’s Garden
ฉันอ่านหนังสือเกี่ยวกับเรื่อง ความฟุ่มเฟือยทางด้านอาหาร และเรื่องภาวะขาดแคลนอาหารมาได้สักพัก มาจากหลายแหล่ง ที่น่าประทับใจและทำได้ดีคือ ของ National Geographic ซึ่งเล่นประเด็นนี้มาตั้งแต่สองปีก่อน และหนังสืออีกเล่มคือ “กินกู้โลก” ของ Tristram Stuart แปลโดย ปัญญา ชีวิน ทั้งหมดนี้มุ่งชี้ประเด็นไปที่ความฟุ่มเฟือยด้านอาหารของประเทศพัฒนาแล้ว และการแผ้วถางพื้นที่ป่าให้กลายเป็นพื้นที่ทางการเกษตรเพื่อ ผลิตอาหาร ในขณะที่อาหารที่ผลิตได้มากมายก่ายกอง ถูกทิ้งขว้างเกือบครึ่ง แต่ต้นน้ำที่สำคัญของการผลิตอาหารคือเกษตรกรก็ยังคงมุ่งหาวิธีการต่างๆ เพื่อทำผลผลิตให้ได้คราวละมากๆ โดยไม่ได้คำนึงถึงผลที่ตามมา ทำให้ดินเสื่อม เกิดสารเคมีตกค้างตามแหล่งน้ำที่ใช้ทำการเกษตร
ต้นอ่อน Water Cress บนฟองน้ำ ในห้องผักไมโครกรีน ดูแล้วเหมือนสวนผักเมืองจิ๋ว คนกลายเป็นยักษ์ไปเลย
ฉันเคยลองคิดจะปลูกผักออร์แกนิคส์ในที่บ้านแถวแม่แฝกซึ่งฉันเคยบอกพ่อไว้ก่อนแกจะเสียว่า ไม่ให้แกขายที่ดินผืนหลังบ้านให้กลายเป็นที่บ้านจัดสรร เพราะดินที่นาหลังบ้านเป็นดินสีดำเข้มร่วนซุย นุ่มนิ่ม ควรค่าแก่การผลิตอาหารเป็นอย่างยิ่ง แต่พอจะตั้งใจปลูกผักออร์เกนิคส์เพื่อขายขึ้นมาจริงๆ เมื่อได้ศึกษาดูแล้ว ความเป็นไปได้มีน้อยมากๆ เนื่องจาก บริเวณ สวนใกล้เคียงปลูกลำไย ใส่สาร พ่นยากันเต็มพิกัด น้ำที่ใช้ในลำห้วยก็ปนเปื้อนด้วยสารเคมี จากการปลูกมันฝรั่งแบบอุตสาหกรรม พอมาดูที่ดินเรา แม้ว่าเราไม่ได้ใส่สารเคมีอะไร แต่ น้ำที่เราใช้ในสวนทุกวันนี้ก็เต็มไปด้วยสารเคมีจากเพื่อนบ้าน ชนิดที่เห็นปูเห็นปลาในน้ำ ไม่มีใครจับกินเลย เราเลยปลูกแค่พอกินเลี้ยงครัวบ้านใหญ่ไป
ต้นอ่อนของผักเรียงเป็นระเบียบ บนฐานโฟม เพื่อที่จะเติบโตเป็นผักหวานกรอบต่อไป
ที่เขียนมายืดยาวนี่ก็เพราะ ฉันได้มาเที่ยวที่ Kirk’s Garden สวนผัก ไฮโดรโปนิคส์ และ ไมโครกรีน ทำให้เรื่องต่างๆ ผุดขึ้นมาในสมอง เพราะในวันที่เราไม่มันใจในทรัพยากรที่เรามี เราเชื่อถือดินไม่ได้ น้ำเป็นพิษ ผักไฮโดรฯ ที่ ใช้น้ำใส่สารที่เล่นแร่แปรธาตุโดยมนุษย์นี่แหละจะเป็นทางรอดของเราในอนาคต
Water Cress หรือผักน้ำ คล้ายผักน้ำของหลวงพระบาง แต่ใบใหญ่กว่าก้านแข็งกว่านิดหน่อย
บางคนอาจจะคลางแคลงใจเรื่องอันตรายจากผักไฮโดร ซึ่งแน่นอน มันเกิดจากการผสมน้ำปุ๋ยสูตรต่างๆ เกษตรกรสวนน้ำเหล่านี้ก็เป็นเหมือนนักเคมี ที่คอยเล่นแร่แปรธาตุผสมปุ๋ยลงน้ำ ให้ผักได้ดูดไปใช้ อันที่จริงแล้วเราไม่ได้กินปุ๋ยน้ำนั้นโดยตรง เพราะต้นไม้ก็มีกระบวนการในการย่อยปุ๋ยไปใช้ เหมือนเรากินอาหารน้ำเวลาป่วยไข้แทนที่จะกินอาหารปกติ อาหารน้ำนั้นก็เกิดจากการผลิตโดยโภชนากร เราก็กินอาหารที่ร่างกายดูดซึมเอาไปใช้ได้เลย หลักการเดียวกับไฮโดรโปนิคส์เลยค่ะ ดังนั้นผักไฮโดรโปนิคส์จะฉ่ำน้ำมากกว่า มีรสชาติดี ปลอดแมลงเพราะตั้งอยู่ห่างจากดิน
สิ่งเดียวที่น่าห่วงคือ ค่าไนเตรดที่อยู่ในปุ๋ย ก็อาจจะทำให้มีผักที่มีค่าไนเตรดสูงปล่อยออกมาในตลาด ส่วนใหญ่มักจะเกิดในต่างประเทศเพราะในพื้นที่สภาพแสงแดดน้อยทำให้ไนเตรดระเหยตัวได้ช้าจึงมีการตกค้างของปุ๋ยอยู่ในผัก สำหรับบ้านเรา แดดเปรี้ยงขนาดนี้เรื่องตกค้างอาจจะไม่มี หากไม่โลภใส่ปุ๋ยเกินขนาดจนเกิดการสะสม แต่ก็พอจะแก้ได้ด้วยการซื้อผักที่ขายกันทั้งราก เอามาแช่น้ำทิ้งไว้ก่อนสักวันหนึ่งก็ช่วยลดค่าไนเตรดได้ค่ะ (หมายถึงแช่รากนะคะ ไม่ใช่ทั้งต้น)
ในขณะที่พืชที่ปลูกลงดินหากไม่ได้ปลูกแบบออร์แกนิคส์ คือ ควบคุมเรื่องสิ่งแวดล้อมรอบด้าน ควบคุมเรื่องการปลูก และถ้าใช้ยาฆ่าแมลง ก็จะมีความเสี่ยงในเรื่องสารเคมีสะสมได้มากกว่า เพราะพืชเหล่านั้นรับสารเคมีทางใบโดยตรง
คุณเอกกับไมโครกรีนต้นน้อยๆ
ชื่อ Kirk’s Garden คุณเอกราช เครื่องพนัด เจ้าของสวนแกบอกว่า เกริก เป็นชื่อลูกแก เวลามีคนมาเที่ยวน้องเกริกจะเป็นไกด์ตัวน้อยๆ พาชมสวน เดินไปเด็ดกินผักไป คุณเอกราชเรียนจบที่แม่โจ้ ออกไปท่องยุทธภพคลุกคลีตีโมงอยู่กับเรื่องผักไฮโดรโปนิคส์มาเป็นสิบๆปี สักพักก็กลับมาตั้งหลักยกครัวมาที่เชียงใหม่ ใช้ความรู้ที่มีมาทำสวนผักไฮโดรโปนิคส์ ด้วยคอนเน็คชั่นที่มี และความ Niche ของผักไมโครกรีนเวลานั้น ทำให้ Kirk’s Garden เป็นที่รู้จักในกลุ่มโรงแรมร้านอาหารในฐานะที่มี ผักไมโครกรีนหลากหลายที่สุด ส่วนที่เป็นไฮโดรโปนิคส์ ก็มีตั้งแต่ Butter Head, Red Oak, Grean Oak, Mizuna, Amaranth หรือผักโขมจีน รวมไปถึงผักบุ้ง ผักคะน้า และผักสวนครัวต่างๆด้วย นอกเหนือจากสวนไฮโดรโปนิคส์แล้ว เขายังปลูกพืชสวนครัวลงดินด้วยค่ะ ฉันไปเหมามาเยอะเลย กลุ่มผักสมุนไพรเมืองหนาว อย่าง Rosemary, Thyme, Italian Basil, Parsley, Spear Mint และ มะเขือเทศฉ่ำๆ น่าประหลาดของพวกนี้มีรสชาติดีกว่า ตัวที่ซื้อมาจากคำเที่ยงรอบก่อนหน้า Rosemary เอามือลูบนี่กลิ่นหอมติดมือเลย คุณเอกเธอบอกว่าเธอได้พันธุ์ดีๆ มาจากหลายๆ แหล่ง
มะเขือเทศหลอดไฟ หวานมาก อร่อยมาก เหมาะกับการกินเล่นดูละครไปพลางๆ
นานา ไมโครกรีน
นอกเหนือจาก การเที่ยวชิมแล้ว ฉันยังเอาผักที่ซื้อมา มากินแกล้มกินกับอาหารต่างๆ ได้ด้วย ตัวที่ชอบมากคือ Water cress อร่อยค่ะชอบเคี้ยวกินกับพวกหมูกระทะ 555 ใส่ในซุป อ่ะมาดูกันว่าฉันเอาผักพวกนี้ไปทำอะไรได้บ้าง
มุขคลาสสิคที่สุด คือใส่บะหมี่สำเร็จรูป ฉันชอบใส่รองก้นถ้วยแล้วค่อยเทเส้นและซุปร้อนๆกลบ ผักจะหวานกรอบและไม่เละเกินไปค่ะ
เอาสลัดมารวมๆ กันหลายๆ ชนิด โยนโน่นนี่เข้าไป ใครชอบน้ำสลัดแบบธรรมชาติจริงๆแนะนำว่าสามารถใช้ น้ำมันมะกอก เกลือ Apple Cider Vinegar ผสมกัน ชิมให้ได้รสตามชอบ คลุก แล้วโรยพริกไทย แต่หากชอบอิตาเลี่ยนเดรสซิ่งนี่เลยค่ะ ขวดขวาสุดเป็นของร้านอัคโคบาเลโน่ ซื้อได้ที่ริมปิง ถ้าใส่ไปดาดๆ ไม่อร่อย ควรผสมน้ำมันมะกอก เกลือเพิ่ม
สลัดมะเขือเทศ จานนี้อร่อยมาก สับหอมใหญ่ใส่ เอาน้ำสลัดของอัคโค่บาเลโน่ ผสมน้ำมันมะกอกแบบ Extravirgin เกลือ พริกไทย คลุกๆๆ แล้วหั่นพาร์สลีย์กับอิตาเลี่ยนเบซิลใส่ อร่อยสดชื่นมากๆ เหมาะกับผู้ประสบภัยจากแอลกอฮอล์ หลังปาร์ตี้
กินกับสเต็กค่ะ รอบนี้ หมูรสจัดไปนิด เลยลดรสชาติ ด้วยการเอาผักสลัดหลายๆอย่างมาราดน้ำสลัดงาขาวคั่วของ คิวพี ตอนแรกฉันแอบดูแคลนยี่ห้อนี้มาก แต่พอมาเจอน้ำสลัดงาขาวคั่วนี่รักเลย ตัวอื่นเฉยๆ
Tatsoi หรือ Ta Gu Choy มีรสเผ็ดนิดๆ ก้านฉ่ำน้ำ แต่ใบมีTexture คล้ายๆ ผักโขมไทย แต่ไม่เฝื่อนเท่า เลยเอามาลองทำเหมือนผักโขมคือเอามาอบชีส ขั้นตอนที่สำตัญแต่ไม่ได้อยู่ในรูป คือ ต้องหั่นผักความยาวราว 1 นิ้วค่ะ ฉันมาหั่นทีหลัง ผัดให้แห้งนะคะตัวก้านอุ้มน้ำมากๆ พอเอามาอบ หากไม่ผัดแห้ง น้ำจะเจิ่งเป็นซุปชีสทีเดียว ชีสทีใช้จะเป็น มอสซาเรลล่าขูด หรือ มอสซาเรลล่าผสมเชดด้าก็ได้ค่ะ อร่อยค่ะ ลองทำกันดูนะคะ 
อยู่บ้าน เป็นหวัดฟุดฟิดเจ็บคอ เลยซื้อ สเปียร์มิ้นท์กับเลมอนบาล์มมาด้วย ฉันต้มน้ำขิงร้อน เอาใบพวกนี้ใส่ในลูกบอลเหล็กแช่กับน้ำขิงไว้ ออกมาหอมหวนชื่นใจ โล่งจมูกคอดีมากๆ
สวนคุณเอกโลโก้แบบนี้นะคะ พบเจอได้ที่ริมปิงหรือมาซื้อที่สวนก็ได้ค่ะ
การเดินทางมาทางเชียงใหม่แม่โจ้ เข้ามาทางเดียวกับร้านตำมั่ว ขับมาเรื่อยๆ เจอแยกโรงเรียนบ้านโป่ง ดอยแท่นพระ เลี้ยวขวาเข้ามา ตรงไป ขับผ่าน โรงเรียนไป เจอรั้วสีน้ำตาลทางขวามือ หลงให้โทรหาเลยค่ะ 081 917 2152 อีเมล kghydroponics@gmail.com ค่ะ
แผนที่