แบกเป้เที่ยวลาวใต้ 2
มหานทีสี่พันดอน
(ตีพิมพ์แล้วในนิตยสาร Happy + พ.ศ.2555)
Pearl of Mekhong ไข่มุกแห่งแม่โขง จุดท่องเที่ยวของลาวใต้ที่นักท่องเที่ยวทุกคนต้องไปเช็คอิน
จากหน้าผา ภูสูงและผืนม่านน้ำตกของที่ราบสูงโบลาเวน เส้นทางขรุขระลื่นชื้นเย็น กลายเป็นคอนกรีตแห้งร้อนระอุคละคลุ้งไปด้วยฝุ่นของถนนทางออกบ้านหนองหลวง ระหว่างทางมีมอเตอร์ไซค์ขายของคล้ายรถพุ่มพวงขับผ่านเป็นระยะๆ แต่เป็นพุ่มพวงที่ขายเครื่องใช้ในบ้าน เช่น ตะหลิว หม้อ ครก ไปจนถึงที่นอนปิกนิค คล้ายโฮมโปรเคลื่อนที่ สองข้างทางบนเส้นหลักก่อนไปชมน้ำตกคอนพะเพ็งไข่มุกแห่งแม่น้ำโขงนั้นมีร้านขายของเหมือนๆกัน แต่มากที่สุดคือถ่าน คนขับรถบอกกับเราว่าคนที่นี่หลังฤดูเก็บเกี่ยวแล้วก็ว่าง คนขี้เกียจก็นอนรอฤดูฝนหน้าให้มาถึง ใครขยันหน่อยก็ตัดไม้มาทำฟืนวางขายเป็นกระสอบๆ หรือไม่ก็ไปเป็นลูกจ้างสวนยางของคนเวียดนามที่สัมปทานเช่าที่หลายสิบปี
ภาษาลาว มีตัวเขียนที่คนไทยพอจะเดาได้…แต่นะ…คนไทย
รถตู้พาเรามาจอดที่ทางเข้าที่ดูไม่ค่อยเหมือนทางเข้าเท่าไหร่ แต่เมื่อเดินเข้าไปเราก็ได้เห็นสัญลักษณ์ของน้ำตกที่มีลักษณะคล้ายกับบ้านเรา ควันฉุยๆ เสียงป๊อกๆๆๆ มันคือส้มตำไก่ย่าง ในระหว่าทาง มีเด็กน้อยเดินตามตลอดเวลา ในมือของเธอคือตัวอย่างภาพที่จะถ่ายกับคอนพะเพ็ง ทำให้นึกถึงปฏิทินเก่าสมัยก่อน ที่ตัวคนจะลอยออกมาจากแบคกราวน์ น้ำเป็นสีฟ้าเกินจริง หน้าหลังชัดเท่ากันหมด เธอกำลังชักชวนให้เราทำสิ่งนั้น แต่เมื่อเด็กน้อยได้ยินฉันตอบโต้ด้วยภาษาลาวจึงค้อนใส่ว่า เป็นคนลาวก็ไม่บอก …ฉันไม่ได้โกหก ลาวเซียงใหม่ ลาวใต้ ก่อลาวคือกันเด้อ
ผู้บ่าว…โพสกับ คอนพะเพ็ง จุดนี้เป็นจุดที่ใกล้ที่สุด เข้าไปมากกว่านี้อันตราย น้ำเชี่ยวมากๆ
ฉันเข้าไปในศาลาชมวิวยื่นเข้าไปที่น้ำตก มีร้านขายของอยู่ด้านในอยู่หนึ่งในสี่ของพื้นที่ มีร้านมือถืออยู่ด้านหน้า คำถามที่ไม่มีใครตอบได้คือทำไมร้านมือถือจึงมาอยู่ในศาลาชมวิวน้ำตกได้ เราเดินไปด้านล่างมีทางเดินเลาะไปตามโขดหิน คอนพะเพ็งหรือตาดคอนถือเป็นไนแองการ่าแห่งเอเชีย แม้จะไม่สูงเท่าแต่ก็กว้างใหญ่ โตรกหินใหญ่น้อยที่กั้นขวางแม่น้ำโขงไว้ทำให้กระแสน้ำเกรี้ยวกราดรุนแรง ถ่ายภาพจนหนำใจแล้วฉันออกจากตาดคอน อีกประมาณไม่ถึงสามสิบนาทีเราก็มาถึงท่าเรือนากะสังเพื่อต่อเรือไปยังดอนคอน
อัตราค่าบริการที่ท่าเรือนากะสัง ดอนเด็ด 1-2 คน 30,000 กีบ ดอน 60,000 กีบ
ในบริเวณสี่พันดอน ดอนที่ใหญ่ที่สุดคือดอนโขง ถัดมาคือดอนคอน ส่วนฝั่งตรงข้ามคือดอนที่ขึ้นชื่อของนักท่องเที่ยวชาวตะวันตกคือดอนเด็ด สองข้างทางเมื่อล่องเรือไปจะพบเห็นวิถีชีวิตของผู้คน เด็กเล่นน้ำ ผู้ใหญ่พายเรือหาปลาทอดแห ต้นมะพร้าวสูงชะลูดไหวไปตามแรงลม บางบ้านก็เรียกเด็กน้อยมาช่วยกันตีข้าวนวดข้าว คุณยายขายขนมครกข้างทางยิ้มให้อย่างมีไมตรี ขนมครกของคุณยายหอมมันอร่อย แต่หน้าตาบูดเบี้ยว เพราะใช้พิมพ์ทำขนม Madeleine หรือขนมไข่รูปหอยของบ้านเราเป็นพิมพ์หยอดขนมครก เวลาแคะออกมารูปร่างหน้าตาจึงค่อนข้างพิลึกกึกกือ
คุณยายขายขนมครกอารมณ์ดี
ฉันเดินกินขนมครกไปพร้อมแบกเป้คู่ใจเข้าไปที่คุณพาน เกสท์เฮ้าส์ที่จองไว้ตั้งแต่ก่อนออกเดินทาง เพราะมีเรือรับส่งขาออกไม่ต้องเสียเงิน ราคาของที่นี่เริ่มต้นตั้งแต่ 80บาท เป็นต้นไปแล้วแต่ความหรูหรา เส้นทางที่ดอนคอนไปได้ไม่ยาก ร้านอาหารและเกสท์เฮ้าส์ส่วนใหญ่อยู่เลียบน้ำ เพียงเลือกจักรยานจากเกสท์เฮ้าส์ก็สามารถขับไปได้เรื่อยๆ เพราะเกาะไม่กว้างมาก เมื่อขับตรงไปเรื่อยๆจะพบกับสะพานเก่ายุคอาณานิคม ต้องจ่ายค่าบริเวณสะพานนี้เพื่อจะปั่นจักรยานเข้าไปดูส่วนอื่นๆต่อ
มุมจากระเบียงเกสท์เฮ้าส์ คุณพาน
จุดขึ้นเรือ เกสท์เฮ้าส์คุณพาน แสงประมาณนี้ …ไม่ต้องเดาว่าในมือกำลังถือเครื่องดื่มอะไร5555
ในอดีตการขนสิ่งของต่างๆผ่านแม่น้ำโขง ดอนดินเหล่านี้คืออุปสรรค ดังนั้น ดอนคอนจึงถูกเชื่อมกับเกาะตรงข้าม คือดอนเด็ดด้วยสะพานรางรถไฟข้ามน้ำเพื่อขนถ่ายสินค้าขึ้นรถไฟ และนำไปลงเรืออีกฝั่งหนึ่ง ถือเป็นสิ่งปลูกสร้างที่หลงเหลือของฝรั่งเศสนอกเหนือจากตึกเก่าๆ และยังคงมีหัวรถจักรไอน้ำได้เห็นกัน หากปั่นจักรยานจากจุดนี้สามารถไปต่อถึงน้ำตกแก่งหลี่ผี หรือตาดโสมพมิต มีความสวยงามและยังคงความเป็นธรรมชาติ ที่มาของชื่อคือชาวบ้านมักวางที่ดักปลาที่เรียกว่าหลี่ไว้ ช่วงสงครามอินโดจีนมีศพลอยมาติดแก่งนี้เสมอจึงเรียกแก่งนี้ว่าหลี่ผี นอกเหนือจากน้ำตกหลี่ผี ซึ่งในเวลาที่ไปน้ำค่อนข้างแห้ง แต่ก็จัดว่าใสดี หากข้ามไปอีกฝั่งคือดอนเด็ด มีหาดทรายที่นักท่องเที่ยวนิยมไปนั่งอาบแดดอ่านหนังสือ
หัวรถจักรเก่า ตั้งอยู่กลางบ้าน
โรงเรียนประถมศึกษาเก่า ศิลปะยุคโคโลเนียลจริงๆ ป้ายยังคงเป็นภาษาฝรั่งเศส
อาทิตย์ตกเย็นในฤดูหนาวของประเทศเขตร้อน มีสีสันที่ชวนพิศวงเสมอ
ยามพระอาทิตย์อัสดงเรือเรือชาวบ้านที่เดินทางเข้าไปในเมือง ทยอยกลับ อี่นางและเด็กน้อยทั้งหลายพากันมาอาบน้ำสระผมข้างลำน้ำ ควันทำอาหารลอยอ้อยอิ่ง ออกจากบ้านเกือบทุกหลัง เสียงเพลงเรกเก้ ทรานส์ ดังแทรกความงามและสงบของบรรยากาศจากดอนเด็ด ราวกับประกาศตัวเองว่าพื้นที่แห่งนี้ได้ถูกยึดครองให้เป็นพื้นที่ของนักท่องเที่ยวแล้ว ทำให้รู้สึกขัดใจเล็กน้อยถึงความผิดที่ผิดทางที่เกิดขึ้น และน่าจะดำเนินต่อไปเยี่ยงนี้ในอนาคตหากการท่องเที่ยวเฟื่องฟู
เรือเยาวชน
เรือนักท่องเที่ยว พายต่อกันมาเป็นขวบวน
ในขณะที่คิดอะไรเพลินๆ ได้ยินเสียงนักท่องเที่ยววัยรุ่นคุยกันเสียงดัง และได้ยินประโยคหนึ่งที่ทำให้เสียบรรยากาศดีๆมากกว่าเพลงบ๊อบ มาร์เล่ว่า “Man, I don’t know what people like it here, it’s so damn boring. I’d rather take off tomorrow and have some fun in Panompehn.”
หากไม่เห็นแสงงามของพระอาทิตย์ ไม่เห็นความงามของรอยยิ้ม ความงามของบ้านเมืองที่ยังคงความเป็นชาวพื้นถิ่นไว้อย่างครบถ้วน แต่กลับอยากฟังเพลงทรานส์ เพลงเฮ้าส์เสียงดังๆ อยากสูบกัญชา(เพราะที่เกสท์เฮ้าส์ห้ามขาด) อยากนอนโรงแรมสะอาดสบาย อยากจิบค็อกเทลรสชาติดีๆ ราคาถูกๆ ก็ขอเรียนเชิญน้องชายทั้งสองกลับประเทศ เพราะท่านอาจจะไม่เหมาะกับการมาซึมซับวัฒนธรรมต่างถิ่น ที่เรียบ ง่าย งาม ขาดการประดิษฐ์
ต้นตอของการผิดที่ผิดทางเกิดจากความพยายามให้คนที่ไม่เห็นคุณค่าในสถานที่ท่องเที่ยวมีความสุข จนบางทีชาวบ้านก็ยอมละทิ้งในตัวตนของตัวเอง และในที่สุดนักท่องเที่ยวเหล่านี้เมื่อเขาเบื่อเขาก็จากไป ทิ้งขยะแห่งความสนุกของเขาไว้เบื้องหลัง แล้วก็มาจัดเกรดว่าที่นี่ที่นั่นความนิยมตกเพราะกลายเป็นแหล่งเสื่อมโทรม ทั้งๆที่คนที่นำพาความเสื่อมเข้ามาก็เป็นพวกเขานั่นเอง
ท่าเรือดอนคอนขาออก
Tips for the Trip
การเดินทาง
ด้วยสายการบินลาว กรุงเทพฯ- ปักเซ
หรือจากเชียงใหม่ หลวงพระบาง- เวียงจันทน์-ปักเซ เช็คไฟลท์ได้ที่ www.laoairlines.com
เดินทางด้วยรถโดยสาร จากหมอชิต-ไปอุบล- ปักเซ(สายนี้มีสองรอบ 9.30 และ 15.30 น.)
ถึงสถานีขนส่งปักเซ(หลักสอง)ต้องต่อรถไป ท่ารถโดยสาร (หลักแปด) ต่อรถไปลงที่ท่าเรือนากะสัง เส้นทาง 140 กิโลเมตร ต่อเรือ ไปอีกครึ่งชั่วโมง จึงจะถึงดอนคอน
หาก ต้องการทริปที่สะดวกสบาย ติดต่อ บริษัท Green Discovery ผู้เชี่ยวชาญเรื่องการวางแผนท่องเที่ยวโดยเฉพาะลาวใต้ www.greendiscoverylaos.com โทร +856-21-264 528, Tel/Fax: +856-21-218 373
