ประณีตกับอาหาร ละเมียดละไมกับการใช้ชีวิต ที่สวนทูนอิน “วันนี้พี่จะพาไปกินข้าวบ้านพญาอินทรีย์ ครอบครัวที่เป็นเจ้าของเขาทั้งลูก” โอ้โห…ฟังดูแล้วเร้าใจมาก ว่าแล้วท่านพี่สหายสายท่องเที่ยวก็ขับรถพาขึ้นดอยมาโป่งแยง ยิ่งสูงขึ้นอากาศยิ่งค่อยๆเย็นลง เราลดกระจกให้ลมเย็นพากลิ่นป่าสดชื่นหลังฝน แทรกตัวเข้ามาปนกับกลิ่นของเครื่องปรับอากาศที่เพิ่งปิดเครื่องไป…การออกนอกเมืองบ้างนี่มันดีจริงๆ เมื่อเดินเข้าไปในร้าน เราค่อยๆปรับตัวให้ช้าลงเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ กลิ่นหอมเย็นๆ ของดอกไม้โชยมา ได้ยินเสียงน้ำไหล พาให้ใจสงบอย่างบอกไม่ถูก เหมือนพาตัวเองหายเข้าไปในอีกโลกหนึ่ง ตัดขาดจากความวุ่นวาย เราคิดว่านี่น่าจะเป็นความหมายของ Turn on… Tune in…Drop out ในแบบของเรา ซึ่งคงไม่ค่อยตรงกับของ Timothy Leary เจ้าของคำพูดนี้สักเท่าไหร่…
